Główną ideą metody Weroniki Sherborne jest posługiwanie się ruchem jako narzędziem wspomagania rozwoju psychoruchowego dziecka i terapii zaburzeń tego rozwoju.

Poprzez ruch dziecko:
• poznaje własne ciało,
• poznaje przestrzeń wokół siebie,
• zdobywa pewność siebie,
• zdobywa poczucie bezpieczeństwa w otoczeniu,
• nawiązuje kontakt,
• uczy się współpracy z partnerem i grupą,
• zyskuje zaufanie do partnera i grupy.

Metoda Weroniki Sherborne opiera się o system ćwiczeń, które wspomagają prawidłowy rozwój dzieci i korygują zaburzenia rozwojowe oraz emocjonalne. Metoda ta doskonale sprawdza się w pracy w terapii osób niepełnosprawnych intelektualnie i fizycznie,  w terapii dzieci z rodzin z problemami, rodzin rozbitych czy maluchów dotkniętych autyzmem. Stosuje się ją również u dzieci z zaburzeniami emocjonalnymi, jąkających się, z problemami w nauce czytania i pisania, nadpobudliwych …
Weronika Sherborne stworzyła swoją metodę, zainspirowana ulubionymi zabawami najmłodszych dzieci, a mianowicie bliżej nieokreślonymi „przewalankami”, „baraszkowaniem” czy wspólnym turlaniem się po łóżku, podłodze czy materacu. Podstawą tych ćwiczeń jest prostota i naturalność. Udział w ćwiczeniach ma na celu stworzyć dziecku okazję do poznawania własnego ciała, usprawnienia motoryki, poczucia swojej siły, sprawności i w związku z tym możliwości ruchowych. Dzięki ćwiczeniom dziecko czuje się bezpiecznie, staje się aktywne i bardziej twórcze.

Propozycje zabaw do wykorzystania w domu

„Huśtawka” Dwoje rodziców staje naprzeciw siebie, każdy chwyta leżące na podłodze dziecko za nadgarstek i kostkę u nogi. Najlepiej, jeśli uchwyt nadgarstka jest uchwytem wzajemnym. Podnoszą dziecko i huśtają je wzdłuż osi jego ciała, a następnie kładą je z powrotem na podłodze

 ,,Waga’’  Rodzic dziecko stoją naprzeciw siebie i chwytają się za ręce. Wykonują na przemian przysiady.

Zabawa „Lustro” Dziecko i rodzic siedzą na przeciwko siebie. Rodzic wykonuje dowolne ruchy, gesty, wykorzystuje mimikę twarzy, a dziecko to naśladuje. Po chwili następuje zamiana ról

„Przepychanka’’ Rodzic i dziecko siedzą na podłodze w siadzie prostym oparci o siebie plecami. Dziecko próbuje przepchnąć rodzica – zamiana ról

,,Paczka’’ Dziecko siedzi skulone, mocno „zamknięte w sobie”, rodzic stara się je otworzyć

 ,,Balansowanie’’ Rodzic stoi, dziecko wspina się na jego uda. Wolne przemieszczanie się po pomieszczeniu trzymając się za ręce.

 ,,Turlanie’’ Najpierw rodzic turla po podłodze dziecko, następnie dziecko rodzica.

„Jazda na koniu” Rodzic przyjmuje pozycję na czworakach, dziecko kładzie mu się na plecach chwytając rękoma za szyję.

 „Taczki”  Dorosły łapie za nogi dziecka leżącego na dywanie, prowadzi je – dziecko „idzie” dłońmi po podłodze

 ,,Jak bije twoje serce?’’ Dziecko w parze z rodzicem. Dziecko kładzie na plecach, rodzic przykłada ucho do jego serca i słucha jego bicia. Następnie wyklaskuje rytm bijącego serca.. Następuje zmiana ról.

Relaks  Dziecko leży przodem, rodzic masuje mu plecy analogicznie do wypowiadanych słów:

Idą konie, idą słonie , idzie pani na szpileczkach

Idzie pan w trampeczkach, idzie szczypaweczka

Świeci słonko, płynie rzeczka

Pada deszczyk, czujesz dreszczyk? Czujesz dreszczyk?