Jak chronić dziecko przed internetowym pedofilem?

Do tego, by chronić dziecko przed działającymi w sieci pedofilami, nie trzeba wcale znać się na komputerach. Kluczem nie jest bowiem komputer ale Twoja rozmowa z dzieckiem.

Rozmowa z dzieckiem nie jest wcale łatwa, zwłaszcza gdy temat jest tak drażliwy. Ale nikt nam nie obiecywał w końcu, iż rola rodzica jest lekka, łatwa i przyjemna. Jeśli do tej pory w Twojej rodzinie rzadko się rozmawiało, czeka Cię dłuższa praca. Uwierz jednak, że jest ona po prostu niezbędna.

Dziecko na ogół sygnalizuje nam, gdy dzieje się coś złego. Niestety my, dorośli, często nie umiemy tego dostrzec, nie potrafimy rozmawiać z dziećmi, nie słuchamy ich, nie dbamy o dobry, oparty na zaufaniu i partnerstwie kontakt. Skutki tego bywają opłakane. Warto więc opanować sztukę rozmowy. Nie zniechęcaj się początkowymi niepowodzeniami. Jak to mówią: "nie od razu Kraków zbudowano". Pamiętaj też, że nie ma dwojga takich samych dzieci. Każde z nich jest inne. Nie da się więc napisać scenariusza rozmowy.Ale to Ty zapewne najlepiej znasz swoje dziecko.

Przede wszystkim nie ustawiaj się na pozycji "kontrolera", czy "cenzora". Takie konfrontacyjne podejście zaowocuje bowiem jedynie tym, że Twoje dziecko zechce ominąć stawiane przez Ciebie rygory. Postaraj się być partnerem i towarzyszem w wirtualnych podróżach. Kto wie? Może i Ciebie wciągnie ten sieciowy świat?

Bardzo prawdopodobne, że wiesz mniej o komputerach i Internecie niż Twoje dziecko. Nie ma w tym nic złego ani wstydliwego. Takie mamy już czasy. Możliwe też, że troszkę obawiasz się komputera. Uwierz, nie tak łatwo go popsuć.

Naprawdę, nie stanie się też nic złego, jeśli przyznasz się dziecku do niewiedzy. Ba! Może to nawet umocnić Twój rodzicielski autorytet. Poproś dziecko, by nauczyło Cię, jak używa się komputera, a potem również Internetu, by pokazało Ci ciekawe miejsca w sieci. Zrobi to chętnie, zadowolone, że może pochwalić Ci się, podzielić się z Tobą swoją wiedzą. Nie nastawiaj się od razu negatywnie do Internetu. Mimo wszystko jest w nim wiele ciekawych, również dla Ciebie, rzeczy.

Stopniowo zacznij rozmawiać z dzieckiem o Internecie, o tym, co robi ono on-line, jakie strony odwiedza, jakich ludzi poznaje. Postaraj się towarzyszyć mu w tych wirtualnych wędrówkach. Uważaj jednak, by nie poczuło się ono przez Ciebie kontrolowane i cenzurowane. Nie o to w tym wszystkim w końcu chodzi.

Nie znaczy to jednak wcale, że nie możesz stawiać dziecku żadnych ograniczeń. Wręcz przeciwnie. Masz do tego pełne prawo, a nawet - obowiązek. Pamiętaj jednak, że takie ograniczenia możesz określić w sposób, który będzie dla dziecka zrozumiały.

Przede wszystkim wytłumacz dziecku, że osoba, z którą rozmawia w sieci ("w necie") w rzeczywistości ("w realu") nie musi być tym, za kogo się podaje. Miły i przystojny 13-letni Piotrek może okazać się niemiłym, odrażającym i niebezpiecznym 50-letnim mężczyzną. Dzieci są z natury ufne i naiwne i często tego właśnie nie rozumieją, choć nieraz same udają onliine kogoś, kim nie są.

Drugie, niezwykle ważne, ograniczenie dotyczy spotkań z osobami poznanymi w sieci. Ustal ze swoim dzieckiem, że nie wolno mu bez Twojej wiedzy spotykać się "w realu" z ludźmi poznanymi online. Jeśli dziecko umawia się z kimś takim, to w miejscu publicznym. W każdej miejscowości jest takie popularne miejsce, w którym ludzie się umawiają. W takim miejscu zawsze dziecko może nie podejść, jeśli coś wyda mu się podejrzane, łatwiej też uciec lub wezwać pomoc. Mało prawdopodobne, by Twoje dziecko chciało Twojego towarzystwa w czasie takiego spotkania. Namów je więc, by zabrało ze soba kolegę lub koleżankę.

Jeżeli uda Ci się nawiązać dobry kontakt z dzieckiem i wspólnie z nim wędrować po sieci albo jeśli dopiero kupujesz komputer, w naturalny sposób ustaw go w domu w miejscu wspólnym. Jeżeli dziecko zamyka się w swoim pokoju, to zaglądanie tam co chwilę będzie nienaturalne i dziecko poczuje się kontrolowane. Gdy komputer stanie w miejscu wspólnym, możesz zawsze mimochodem spojrzeć na ekran monitora.

Rozmawiaj z rodzicami kolegów i koleżanek swojego dziecka. Dzieci często czują opór przed opowiadaniem o swoich problemach dorosłym, dzielą się jednak nimi z rówieśnikami, ci zaś opowiadają to swoim rodzicom. W ten sposób rodzice kolegi czy koleżanki Twojej pociechy mogą niechcący dowiedzieć się czegoś o Twoim dziecku, a Ty - o ich. Poza tym ustalenie podobnych zasad korzystania z sieci pozwoli Wam uniknąc narzekań w stylu: "a rodzice Marcina to mu pozwalają na to, a ty mi nie".

Koniecznie konsekwentnie ucz i przyzwyczajaj swoje dziecko do tego, że może przyjść do Ciebie z każdym problemem i liczyć na Twoją pomoc. Zaprocentuje to, jeśli wydarzy się coś złego. Jeśli Twoje dziecko nie będzie miało takiego nawyku, po prostu nie dowiesz się lub dowiesz się za późno, gdy będzie działa mu się krzywda. Przekonuj je, by mówiło Ci, gdy ktoś lub coś je zawstydzi w sieci lub sprawi, że poczuje się skrępowane, zażenowane, czy zagrożone.

Kiedy dziecko przyjdzie do Ciebie i powie, że coś złego się stało, nie obwiniaj go i nie krytykuj. Pokaż, że doceniasz to, iż przyszło z tym do Ciebie. Właśnie w tym momencie zdawać będziesz swój rodzicielski egzamin. Pochwal je za to. Podkreśl, że nie jest ono winne temu, co się stało. Nie rozczulaj się, nie próbuj usprawiedliwiać osoby, która skrzywdziła dziecko, nie bagatelizuj. Dziecko przyszło do Ciebie, okazując Ci zaufanie i oczekując pomocy. Nie możesz sprawić mu zawodu. Nie reaguj na to histerią, zakazem korzystania z internetu czy komputera. Nie zmuszaj dziecka do wielokrotnego opowiadania o tym, co się wydarzyło. Było to dla niego z pewnością trudne i bolesne doświadczenie, ciągłe powracanie do niego tylko pogłębi cierpienie dziecka.

Jeśli czegoś nie wiesz, coś budzi Twoje wątpliwości, korzystaj z pomocy specjalistów. Być może w Twoim otoczeniu jest ktoś, kto się zna na komputerach. Nie wstydź się poprosić o radę psychologa czy pedagoga. Zadzwoń lub napisz do nas.

Jeśli zostało popełnione przestępstwo, zgłoś je policji. Pamiętaj, że policjant ma obowiązek przyjąć od Ciebie zgłoszenie przestępstwa. Równocześnie możesz powiadomić o tym nas, a my pomożemy Ci w kontaktach z policją. Możesz też szukać pomocy w Fundacji Dzieci Niczyje (www.fdn.pl), która zajmuje się m.in. pomocą w sytuacji, gdy dziecko musi uczestniczyć w postępowaniu karnym.

cytat z Kidprotect.pl.

L.p.	Kryterium	Wartość w punktach
1.	Kandydat uczęszcza do przedszkola w zespole szkolno-przedszkolnym, w skład którego wchodzi również dana szkoła podstawowa	10
2.	Rodzeństwo kandydata spełnia obowiązek szkolny w tej samej szkole lub uczęszcza do przedszkola (oddziału przedszkolnego) zlokalizowanego w szkole	10
3.	W obwodzie danej szkoły podstawowej zamieszkują dziadkowie kandydata wspierający rodziców w zapewnieniu mu należytej opieki	5
4.	Miejsce pracy jednego z rodziców kandydata znajduje się w obwodzie danej szkoły podstawowej	3
	Ogółem	28

formy przemocy
	bezpośrednie	pośrednie
fizyczne	bicie, kopanie, plucie, wymuszanie pieniędzy, niszczenie własności, rzucanie kamieniami	włączeni innych osób do atakowania ofiar w różny sposób
słowne	wyzywanie, przezywanie, wyśmiewanie, ośmieszanie, obrażanie, grożenie	namawianie innych do wyzywania, grożenia, wyśmiewania, rozpowszechnianie plotek
niewerbalne	grożenie (pięścią) i pokazywanie nieprzyzwoitych gestów	chowanie rzeczy, rozmyślne wykluczanie z grupy czy działań (izolowanie)

Informujemy, że nasza szkoła przystąpiła do V Edycji Programu Insta.Ling dla Szkół. Insta.Ling to strona WWW do skutecznej nauki słówek z języka angielskiego. Insta.Ling wspiera naukę nie tylko języka angielskiego, ale również niemieckiego, hiszpańskiego i ortografii polskiej.

Oddziaływanie gier komputerowych na psychikę młodego człowieka.

Jak chronić dziecko przed internetowym pedofilem?

GOTOWOŚĆ SZKOLNA